Ρούχο σκισμένο
γίνομαι πάλι
και βελονάκι
ψάχνω να βρω.
Ρούχο σκισμένο
που περιβάλλει
μία καρδία,
τείχος σκληρό.
Ρούχο σκισμένο
κι η ευσπλαχνία
μεταναστεύει
σ’ άλλο γιαλό.
Ρούχο σκισμένο
ψάχνει γι’ αχτίδα,
φως το καθάριο,
φως ιλαρό.
Ρούχο σκισμένο
πάντοτε ελπίζει
κι έχει το βλέμμα
ψηλά, χαμηλό.
Ρωμανός
Θαλάσσιος
