Ο
πατέρας μου μπήκε φανερά κουρασμένος στο σπίτι, μετά από ένα 36ωρο ταξίδι απ’
τη Ρωσία στην Ελλάδα με το φορτηγό.
-Πώς
είσαι, μπαμπά;
-Κουρασμένος,
Νεκτάριε! Η νταλίκα είναι κουραστικό επάγγελμα, παιδί μου… Γι’ αυτό σε στέλνω
να σπουδάσεις, να μην περνάς τα δικά μου βάσανα. Ειδικά τώρα με την κρίση, που
οι εταιρείες βρίσκουν δικαιολογίες να μας δίνουν λιγότερα και να καθυστερούν
τους μισθούς.
-Και
το σχολείο, μπαμπά, είναι δύσκολο σήμερα!
-Γιατί
το λες, παιδί μου;
-Ε,
είναι πολλά… Ξεκουράσου και θα στα πω αργότερα!
Μετά
από λίγες ώρες ύπνο, λοιπόν, βλέπαμε τηλεόραση˙ εκείνο με τους υποψήφιους
τραγουδιστές.
-Καλύτερα
να γινόμουν κι εγώ τραγουδιστής, μπαμπά! είπα ασυναίσθητα.
-Τραγουδιστής;
-Ναι,
επειδή οι επιστήμες δεν είναι εύκολες, αλλά και το σχολείο με μπερδεύει.
-Δηλαδή;
Τί σε μπερδεύει να το λύσουμε, να πούμε!
-Ε,
κοίτα… Προχθές μας ανακοίνωσαν ότι θα βάλουν στο πρόγραμμά μας μια Θεματική
εβδομάδα.
-Δε
σε πιάνω! Πάρτο πάλι απ’ την αρχή!
-Θεματική
εβδομάδα είναι κάποια εβδομάδα, όπου γίνονται κάποια μαθήματα επιπλέον, εκτός
από αυτά που ήδη έχουμε.
-Άραγε;
-Να,
βρε μπαμπά˙ μας έβγαλαν κάποιες ώρες από τ’ Αρχαία, τη Βιολογία και την Οικιακή
Οικονομία και στη θέση τους, θα μας κάνουν μια εβδομάδα με σεμινάρια.
-Σεμινάρια;
-Ναι!
Για την καλή διατροφή…
-Καλό
το βρίσκω, να μην τρως τόσα σουβλάκια και πίτσες, αλλά και να σ’ ακολουθήσω, να
μάθω κι εγώ!
-Ε,
ναι, καλά! Το δεύτερο είναι για τους εθισμούς και τις ουσίες κι αυτά…
-Α,
μπράβο τους! Επιτέλους και κάτι καλό! Θυμάσαι τον Τάσο, τον φίλο μου με τον γιο
του, που τον έτρεχαν σε κλινικές αποτοξίνωσης και χίλια δύο;
-Εντάξει,
βρε μπαμπά, δεν είναι αυτό το θέμα μας!
-Τί
λες, Νεκτάριε; Ξέρεις πόσα παιδάκια του κοσμάκη καταστρέφονται από τα
ναρκωτικά, σήμερα; Ειδικά στο Γυμνάσιο! Καλά κάνουν, μάνα μου! Δε στο είπε κι η
μαμά;
-Ναι,
μου το είπε. Κι εκείνη στο κομμωτήριο είχε μια φίλη της, που η κόρη της έμπλεξε
κι άστα να πάνε!
-Είδες,
λοιπόν;
-Εμένα
μ’ απασχολεί το τρίτο, όμως!
-Ποιό
τρίτο, βρε παλληκάρι μου;
-Το
τρίτο θέμα, πατέρα, hello!
-Για
ρίχτο! Δε σ’ έπιασα!
-Δεν
πειράζει, πατέρα! Δε σ’ αγαπάω, γιατί με πιάνεις! Σ’ αγαπάω, γιατί είσαι μπαμπάς
μου!
-Έλα,
πες το τώρα, πριν με κάνεις πάλι και κλάψω! Κι είμαι και νταλικιέρης, πανάθεμά
με! είπε και σκούπισε ένα δάκρυ που κύλησε στα μάτια του.
-Να,
ρε πατέρα… Θα μας κάνουν ένα θέμα για… για…
-Για;
Πες το, βρε ευλογημένε!
-Να…
ε… Θα σε ρωτήσω αλλιώς!
-Δηλαδή;
-Θυμάσαι
που μου είπες ότι ο Θεός έπλασε τον Αδάμ και την Εύα;
-Αμέ!
Άρσεν και θήλυ! Το λέει στη Γένεση στην Παλαιά Διαθήκη.
-Σίγουρα,
ε;
-Ποιό;
-Να,
θέλω να πω, δεν έπλασε και κανέναν άλλο;
-Ποιόν
να πλάσει, δηλαδή;
-Κανέναν
που να μοιάζει του Αδάμ, αλλά να είναι και λίγο Εύα;
-Τί
λες, ρε παιδάκι μου; Τρελάθηκες, δηλαδή; Αλλά και μ’ αυτά που γίνονται σήμερα, τί
να σκεφτείς κι εσύ! Ναι, Νεκτάριε, τον Αδάμ και την Εύα, μόνο, παιδί μου!
-Και
μετά ο Αβραάμ παντρεύτηκε τη Σάρρα, ο Ισαάκ τη Ρεββέκα, ο Ιακώβ τη Ραχήλ…
-…ο
Ιωσήφ την Ασεννέθ…
-...ο
Ζαχαρίας την Ελισάβετ…
-Αυτό
έγινε πολύ μετά!
-Θέλω
να πω!
-Έχεις
δίκιο! Πού το πας, όμως;
-Μετά
ο Άγιος Σπυρίδωνας ήταν παντρεμένος με γυναίκα, μα και ο Άγιος Ευστάθιος κι ο
Άγιος Ξενοφώντας, που είχαν και παιδιά…
-Ναι,
βρε Νεκτάριε!
-Δεν
ξέρεις εσύ κανέναν άγιο να παντρεύτηκε με άντρα ή κάποια Αγία με γυναίκα, ε;
-Ποτέ,
βρε παιδί μου! Τί πράγματα είναι τούτα, δηλαδή;
-Και
ο Απόστολος του γάμου, που λέει ο θείος, που είναι και ψάλτης μιλάει για άντρα
και γυναίκα, σωστά;
-Σωστά!
Μα, γιατί μου τα ρωτάς όλα αυτά;
-Λίγο
ακόμα, πατέρα! Λοιπόν, μου έχεις πει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και κανένας
κατώτερος ή ανώτερος στα μάτια του Θεού και ότι Εκείνος μας έδωσε την ελευθερία
επιλογής, έτσι;
-Έτσι!
-Λοιπόν,
ήρθε ο φιλόλογος τις προάλλες και μας διάβασε ένα χαρτί από το υπουργείο, όπου
λέει διάφορα για τα σεμινάρια, που σου είπα πριν.
-Όπως;
-Μιλάει
για το βιολογικό και το κοινωνικό φύλο, για το φύλο και τον σεξουαλικό
προσανατολισμό, για τα στερεότυπα και τις σεξουαλικές ταυτότητες, για αποδόμηση
των έμφυλων στερεοτύπων, για τη διαμόρφωση της ταυτότητας φύλου και για
ομοφοβία και τρανσφοβία.
-Νεκτάριε,
κουράστηκα και μόνο που τ’ άκουσα! Να το δούμε όμως, βρε παιδί μου, γιατί είναι
πολύ σημαντικό.
-Αυτό
λέω κι εγώ! Για λέγε, λοιπόν!
-Είπες
για βιολογικό και κοινωνικό φύλο, ε;
-Ναι!
-Δε
νομίζω ότι υπάρχει κάτι τέτοιο παιδί μου. Εκτός του ότι ο Θεός μας έπλασε άρσεν
και θήλυ, ακόμα και η φύση μάς ξεχωρίζει σε αρσενικά και θηλυκά. Το φύλο,
λοιπόν, είναι απόλυτο, δεν είναι σχετικό. Ακόμα και τα ζώα, που δεν έχουν
λογική ζευγαρώνουν τα αρσενικά με τα θηλυκά! Ο λέοντας με τη λιονταρίνα, ο
σκύλος με τη σκυλίτσα, ο κόκορας με την κότα…
-Οκ!
Ένα το κρατούμενο.
-Μετά,
τί είπες;
-Για
το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό!
-Ναι!
Λοιπόν, αυξάνεσθε και πληθύνεσθε δε
λέει; Δεν καταλαβαίνω πώς θα γίνει αυτό μεταξύ του ιδίου φύλου. Εκτός από τον
Λόγο του Χριστού, καταργούμε και πάλι τη λογική, που κι αυτήν ο Θεός μας την
έδωσε.
-Εντάξει,
αλλά μετά; Τα στερεότυπα, οι σεξουαλικές ταυτότητες, η διαμόρφωση της
ταυτότητας φύλου;
-Στερεότυπο,
δηλαδή, είναι που γεννιόμαστε άντρας και γυναίκα; Είναι ξεπερασμένο; Μα, έτσι
γεννιόμαστε, βρε παιδί μου! Πώς θα διαμορφώσουμε κάτι, που έχουμε απ’ τη
γέννηση μας; Πώς θα γίνουμε σερνικοθήλυκοι που έλεγαν κι οι γιαγιάδες μας;
-Κι
αν έχεις ορμόνες, που σε οδηγούν σε κάτι άλλο;
-Κι
ο αλκοολικός έχει την τάση να πιει, ο χαρτοπαίχτης να παίξει, ο χοντρός να
φάει, ο μοιχός να πάει με άλλη γυναίκα, εκτός απ’ τη γυναίκα του… Είναι πάθη,
βρε Νεκτάριε! Αυτά πολεμάμε σ’ όλη μας τη ζωή. Εγώ για παράδειγμα πολεμάω με τα
νεύρα μου στο τιμόνι, με τη γκρίνια μου, γιατί δεν έχω λεφτά, λόγω κρίσης. Άμα
η επιστήμη θέλει να βαφτίσει τα πάθη ορμόνες, δεν αλλάζει η ουσία.
-Και
η ομοφοβία και η τρανσφοβία;
-Λοιπόν,
Νεκτάριε, κοίτα σύμπτωση! Μου πήρατε το σμαρτφον με τη μαμά κι ακούω στο
Ίντερνετ λίγο ράδιο, όταν ταξιδεύω. Άκουγα μια ομιλία τις προάλλες κι έλεγε
ένας δεσπότης, μήπως θα έπρεπε να ασχοληθούμε καλύτερα με την ομομανία, που μας
έχει πιάσει τελευταία. Και την τρανσμανία, θα προσέθετα, παιδί μου! Ο Απόστολος
Παύλος το λέει ξεκάθαρα στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους!
-Ποιό;
-Στο
πρώτο κιόλας κεφάλαιο λέει ότι οι σοφοί
εμωράνθησαν, δηλαδή χάζεψαν, σάλεψαν, τους έπιασε η λόξα. Τους άφησε ο Θεός
να ατιμάσουν τα σώματά τους, γιατί ελάτρευσαν
την κτίση, παρά τον κτίσαντα, δηλαδή θεοποιήσαμε τον άνθρωπο, τη φύση και
τις επιθυμίες του. Έτσι, οι γυναίκες άλλαξαν τη φυσική χρήσιν εις την παρά φύσιν, ενώ οι άντρες τη φυσική χρήσιν της θηλείας εξεκαύθησαν εν
τη ορέξει αυτών εις αλλήλους, άρσενες εν άρσεσι την ασχημοσύνην κατεργαζόμενοι
και την αντιμσθίαν ην έδει της πλάνης αυτών εν εαυτοίς απολαμβάνοντες. Με
άλλα λόγια, Νεκτάριε, μας κυρίεψαν τα πάθη και μεταξύ άντρα και γυναίκας όλα
επιτρέπονται, ενώ οι άντρες πάνε με άντρες και κοκορεύονται γι’ αυτό! Είμαστε
στο βούρκο, γιε μου! Έτσι, ήταν και τα Σόδομα με τη Γομμόρα, πριν καταστραφούν
και τ’ ανακαλύψουν οι επιστήμονες, χιλιάδες χρόνια μετά στον πάτο της Νεκράς
Θάλασσας.
-Άρα,
πατέρα;
-Αν
είναι να γίνεις επιστήμονας και να σε πιάσει και σένα ομομανία και τρανσμανία,
καλύτερα στη νταλίκα, παιδί μου! Καλύτερα να γίνεις ένας απλός φορτηγατζής, σαν
τον πατέρα σου!
-Και
τώρα τί κάνουμε;
-Την
προσευχή μας και μια αίτηση να μη συμμετάσχεις σ’ αυτά τα σεμινάρια, που δεν
έχουν τίποτα να σου προσφέρουν, εκτός από μια σέλφι στον βυθό της μοναδικής
λίμνης με αλμυρό νερό στον κόσμο και έξω από την αγκαλιά του Χριστού μας…
Ρωμανός
Θαλάσσιος
