-Κύριε
Πρωθυπουργέ της Ελλάδος, καλημέρα! Είμαι ένας μαθητής από την Καβάλα, ένας μαθητής
από την Μακεδονία. Σε άκουσα προχθές να λες ότι θα πουλήσουμε το όνομά μας, το
όνομα της πατρίδας μας! Εγώ έμαθα από μικρό παιδάκι ότι είμαι Μακεδόνας, όχι
Νοτιομακεδόνας. Έμαθα ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Μακεδόνας και ηγέτης όλων των
Ελλήνων και ως Έλληνας βασιλιάς κατέκτησε όλον τον τότε γνωστό κόσμο. Τ’ ακούς,
Πρωθυπουργέ της Ελλάδος; Βασιλιάς όλων των Ελλήνων, Μακεδόνας, αλλά βασιλιάς
όλων των Ελλήνων! Εσύ, δεν είσαι Πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων και ανάμεσα σ’ αυτούς
και των Μακεδόνων; Γιατί μας προδίδεις;
Μετά, έμαθα
από το σχολείο, ότι ο Παύλος Μελάς, ο Τέλλος Άγρας, ο καπετάν-Κόττας και μερικά
άλλα παλικάρια άφησαν πίσω τα παιδιά τους, τις οικογένειές τους, φίλους και
συγγενείς και πήγαν να πολεμήσουν και να πεθάνουν για την Ελλάδα μας, στους Βαλκανικούς
αγώνες. Αυτοί ονομάστηκαν Μακεδονομάχοι, γιατί ήταν από την Μακεδονία, όχι από
τη Νότια Μακεδονία. Από την μία και Ελληνική Μακεδονία! Σαν να μας άφηνε,
σήμερα, ο πατέρας μου και έφευγε με τους θείους μου, να πάει να πολεμήσει για
εμάς. Τ’ ακούς, Πρωθυπουργέ της Ελλάδος; Να πολεμήσουν και να σκοτωθούν για
εμάς! Και σήμερα, αν μας το ζητούσες, είμαι σίγουρος ότι οι γονείς μου, θα
θυσιάζονταν για την Ελλάδα, για την Μακεδονία μας. Εσύ, ως Πρωθυπουργός δεν θα
αγωνιζόσουν για την Ελλάδα και την Μακεδονία μας; Γιατί μας προδίδεις;
