-Κύριε
Πρωθυπουργέ της Ελλάδος, καλημέρα! Είμαι ένας μαθητής από την Καβάλα, ένας μαθητής
από την Μακεδονία. Σε άκουσα προχθές να λες ότι θα πουλήσουμε το όνομά μας, το
όνομα της πατρίδας μας! Εγώ έμαθα από μικρό παιδάκι ότι είμαι Μακεδόνας, όχι
Νοτιομακεδόνας. Έμαθα ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Μακεδόνας και ηγέτης όλων των
Ελλήνων και ως Έλληνας βασιλιάς κατέκτησε όλον τον τότε γνωστό κόσμο. Τ’ ακούς,
Πρωθυπουργέ της Ελλάδος; Βασιλιάς όλων των Ελλήνων, Μακεδόνας, αλλά βασιλιάς
όλων των Ελλήνων! Εσύ, δεν είσαι Πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων και ανάμεσα σ’ αυτούς
και των Μακεδόνων; Γιατί μας προδίδεις;
Μετά, έμαθα
από το σχολείο, ότι ο Παύλος Μελάς, ο Τέλλος Άγρας, ο καπετάν-Κόττας και μερικά
άλλα παλικάρια άφησαν πίσω τα παιδιά τους, τις οικογένειές τους, φίλους και
συγγενείς και πήγαν να πολεμήσουν και να πεθάνουν για την Ελλάδα μας, στους Βαλκανικούς
αγώνες. Αυτοί ονομάστηκαν Μακεδονομάχοι, γιατί ήταν από την Μακεδονία, όχι από
τη Νότια Μακεδονία. Από την μία και Ελληνική Μακεδονία! Σαν να μας άφηνε,
σήμερα, ο πατέρας μου και έφευγε με τους θείους μου, να πάει να πολεμήσει για
εμάς. Τ’ ακούς, Πρωθυπουργέ της Ελλάδος; Να πολεμήσουν και να σκοτωθούν για
εμάς! Και σήμερα, αν μας το ζητούσες, είμαι σίγουρος ότι οι γονείς μου, θα
θυσιάζονταν για την Ελλάδα, για την Μακεδονία μας. Εσύ, ως Πρωθυπουργός δεν θα
αγωνιζόσουν για την Ελλάδα και την Μακεδονία μας; Γιατί μας προδίδεις;
Έμαθα, όμως,
ότι και ο Αριστοτέλης, ο σοφός, που σέβονται και τιμούν όλοι οι λαοί μέχρι τα
πέρατα της γης και στου οποίου τις θεωρίες βασίζονται για να αναπτύξουν τις επιστήμες,
καταγόταν από τα Στάγειρα της Μακεδονίας και ήταν Έλληνας. Αυτός, λοιπόν, ο
Μακεδόνας σοφός αγαπούσε την Ελλάδα, αγαπούσε την Μακεδονία μας και ήταν
περήφανος γι’ αυτήν. Όχι για την Νότια Μακεδονία, αλλά για την μία και Ελληνική
Μακεδονία. Εσύ, κύριε Πρωθυπουργέ της Ελλάδος, γιατί δεν είσαι υπερήφανος γι’
αυτήν, αφού λες ότι είσαι και μισός Μακεδόνας; Γιατί μας προδίδεις, χωρίς καν
να κοκκινίζεις; Εσένα η μαμά σου δεν σου έμαθε να αγαπάς την Μακεδονία μας, την
Ελλάδα μας;
Όλοι οι Άγιοι
και οι ήρωες, που έχυσαν το αίμα τους το τίμιο στην, αλλά και για την Μακεδονία
μας, όπως ο Άγιος Δημήτριος, ο Άγιος Νέστορας, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, η
Αγία Λυδία και όλοι οι ήρωες από τα αρχαία χρόνια του Μεγαλέξανδρου και του
Φιλίππου, μέχρι τους Βαλκανικούς πολέμους κι από το 1821 μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο
Πόλεμο ήταν άχρηστοι; Κι εσύ, κύριε Πρωθυπουργέ της Ελλάδος, που κάποτε
αποκαλούσες άλλους λαούς «φονιάδες» των λαών και αγωνιζόσουν για τα δικαιώματα
των Ελλήνων, τώρα γιατί μας προδίδεις; Θεωρείς τον εαυτό σου καλύτερο από τους Αγίους
και τους ήρωές μας;
Πριν από
λίγους μήνες, στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα, μαζεύτηκαν πάνω από ενάμισι
εκατομμύριο άνθρωποι, για να φωνάξουν ότι η Μακεδονία μας είναι μία και Ελληνική.
Ανάμεσα σ’ αυτούς κι εγώ με τους γονείς μου. Μας αποκάλεσες όχλους, χωρίς ηγέτη...
Κι όμως, εγώ σαν παιδάκι, έβλεπα πολλούς ηγέτες ανάμεσα μας, Αγίους και ήρωες.
Μήπως έχεις τυφλωθεί, κύριε Πρωθυπουργέ, από τη μαγεία της εξουσίας και δεν μας
βλέπεις πια ως τον ελληνικό λαό, που κάποτε ήσουν κομμάτι του; Γιατί λες πως
δεν σε ενδιαφέρουν τα συλλαλητήρια και δεν θα κάνεις κανένα δημοψήφισμα; Δεν
αξίζουμε τουλάχιστον αυτό; Δεν έχουμε δημοκρατία; Εσύ δεν έλεγες ότι αγαπάς τη
δημοκρατία και θ’ αγωνιστείς μέχρι τέλους γι’ αυτήν; Τότε, γιατί δεν μας ρωτάς
κι εμάς τί να κάνεις; Γιατί αποφασίζεις μόνος σου; Μήπως σε έχει καταλάβει
εκείνη η μάγισσα από τον Όμηρο; Μήπως σε έχουν δέσει με δεσμά όλοι οι μεγάλοι
του κόσμου; Γιατί μας προδίδεις;
-Κι εσείς,
κύριοι Υπουργοί και Βουλευτές της Κυβέρνησης, συμφωνείτε σε όλα αυτά που κάνει
ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος μας; Δεν αγαπάτε την Μακεδονία μας και την Ελλάδα μας;
Ότι είπα στον Πρωθυπουργό ισχύει και για εσάς. Μήπως σας έχει καταλάβει κι εσάς
εκείνη η Κίρκη, που κάποτε κατέλαβε τον Οδυσσέα και τους συντρόφους του; Μήπως σας
δένουν κι εσάς τα δεσμά των μεγάλων; Γιατί μας προδίδετε, αριστεροί και δεξιοί και
κεντρικοί και όλα αυτά τα κομματικά, που ούτε τα καταλαβαίνω, μα ούτε και μ’
αρέσουν;
-Κι εσείς,
κύριοι Βουλευτές των άλλων κομμάτων, που βλέπετε αυτό που γίνεται, που βλέπεται
να πουλάν την πατρίδα μας, την Μακεδονία μας, γιατί δεν παραιτείστε ομαδικά, να
πέσει η Κυβέρνηση; Ένας αγώνας πάντοτε είναι δύσκολος. Γιατί διαλέγετε ένα απλό
όχι, αντί να πάρετε μια μεγάλη απόφαση; Εσείς δε λέτε ότι θέλετε να κυβερνήσετε
και αγαπάτε την πατρίδα μας; Τα λόγια δεν πρέπει να γίνονται πράξεις, αλλιώς
δεν έχουν αξία;
-Στο σχολείο
μάθαμε για τον Ιούδα, τον Εφιάλτη, τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, τον Αριστείδη
Στεργιάδη και τους δοσίλογους στην Κατοχή. Κανένας τους δεν είχε καλό τέλος.
Έτσι θέλετε να γίνετε; Έτσι θέλετε να σας θυμούνται όλες οι επόμενες γενιές;
Δεν θέλετε να γίνετε κι εσείς ήρωες; Δεν θέλετε να σας θυμούνται, έστω, για μια
απόφαση σημαντική;
-Κι εσύ απλέ
Έλληνα, γιατί κοιμάσαι; Δεν σε ενδιαφέρει η φωτιά στο σπίτι του γείτονα; Θέλεις
να έρθει και στο δικό σου;
-Ξυπνήστε
όλοι σας, γιατί ούτε εμείς, τα παιδιά, ούτε η ιστορία κοιμάται!
Ένας απλός Μακεδόνας
μαθητής.
Ρωμανός
Θαλάσσιος
