Η γιαγιά και η έφηβη εγγονή της

-Γιαγιά είμαι μπερδεμένη!

-Γιατί παιδί μου;

-Σήμερα στο σχολείο, στο μάθημα της χημείας, η καθηγήτρια μας είπε ένα πράγμα και με μπέρδεψε.

-Δηλαδή;

-Συζητούσαμε γενικώς και μας είπε ότι όλοι είμαστε ίσοι και όλοι είμαστε αποδεκτοί κι έτσι πρέπει να αποδεχτούμε ως φυσιολογικές τις σεξουαλικές προτιμήσεις του καθενός. Μετά μας είπε ότι το σύμφωνο συμβίωσης, που ψηφίστηκε τελευταία, είναι μια κίνηση ανάπτυξης και προόδου, μακριά από ψευτοπουριτανισμούς και αγκυλώσεις του παρελθόντος.

-Ποιά τάξη είσαι φέτος, Γεωργία μου;

-Πρώτη Λυκείου, γιαγιά, το ξέχασες;

-Ε, πέρασαν λίγο και τα χρόνια, παιδί μου, ξέρεις τώρα… Λοιπόν;

-Τί λοιπόν;

-Εσύ συμφωνείς με αυτό;

-Δε ρωτάς καλύτερα τον μπαμπά ή τη μαμά σου;

-Τη δικιά σου γνώμη θέλω γιαγιά! Έτσι κι αλλιώς έχουν πολλή δουλειά και δε θα μου δώσουν τόση σημασία…

-Αλήθεια;

-Ναι, τελευταία είναι πολύ κουρασμένοι και διστάζω να τους ρωτήσω και να τους φορτώνω και με τα δικά μου.

-Και πιστεύεις ότι εγώ μπορώ να σε βοηθήσω, παρότι είμαι σε άλλη φάση, όπως λέτε κι εσείς οι νέοι;

-Ναι, γιαγιά! Μπορεί να είσαι δυο γενιές πριν και σε κάποια πράγματα οι απόψεις σου να μυρίζουν αρχαίο ελληνικό κείμενο, σαν τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα ένα πράγμα, αλλά σ’ εμπιστεύομαι, γιατί μου λες αλήθεια.

-Λοιπόν;

-Τί λοιπόν; Θα με τρελάνεις; Εσύ τι λες;

-Για ποιό πράγμα;

-Για το σύμφωνο κι όλα αυτά γιαγιά! Hello!

-Βρε παιδί μου, κοίταξε˙ εσύ είσαι κορίτσι, έτσι;

-Ναι!

-Και σ’ αρέσουν τ’ αγόρια, σωστά;

-Ένα συγκεκριμένο!

-Μου το ‘χεις πει, το θυμάμαι.

-Άρα;

-Κι η μαμά σου, που σε γέννησε, είναι γυναίκα, έτσι;

-Έτσι!

-Κι εγώ που γέννησα τη μαμά σου, είμαι γυναίκα, ναι;

-Ναι!

-Λοιπόν, βρε παιδί μου, εγώ στην εποχή μου δεν ήξερα να γεννάει κανένας παιδί, αν δεν ήταν άντρας και γυναίκα. Δεν ήξερα κανέναν που να είναι του ιδίου φύλου και να είναι παντρεμένος. Δεν έμαθα ποτέ στην ιστορία και στα μαθήματα που κάναμε να παντρεύονται και να γεννούν παιδιά άτομα του ιδίου φύλου. Μα και στα θρησκευτικά, η μόνη αναφορά σε τέτοια πράγματα ήταν στα Σόδομα και στα Γόμμορα, όπου έπεσε φωτιά εξ’ ουρανού και τα έκαψε και τα δυο ή στην αρχαία Ρώμη, που καταστράφηκε. Αυτά ξέρω.

-Δηλαδή γιαγιά, άτομα του ιδίου φύλου δεν μπορούν ν’ αγαπηθούν;

-Με ρώτησες στην αρχή αν είμαστε όλοι ίσοι. Έτσι ξέρω κι έτσι πιστεύω. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι και κανένας κατώτερος απ’ τον άλλο. Αυτό είναι το πρώτο. Ως χριστιανοί επίσης, όλους τους αγαπάμε και κανέναν δεν καταδικάζουμε. Όσες φορές όμως πήγα σε γάμο, το Ευαγγέλιο λέει ότι ο άντρας αφήνει τους γονείς του και προσκολλάται στη γυναίκα του. Επίσης, όλοι οι άγιοί μας γεννήθηκαν από πατέρα και μητέρα ή είχαν οικογένεια, γυναίκα και παιδιά. Επομένως, αυτά δεν μου φαίνονται φυσιολογικά πράγματα. Μπορούν ν’ αγαπηθούν; Δεν ξέρω. Ως χριστιανή κι ως απλός άνθρωπος μου φαίνεται ότι αυτό είναι ασθένεια.

-Κι αν κάποιος φίλος ή φίλη είναι…;

-Ίσως μπορούμε να βοηθήσουμε μ’ έναν καλό λόγο και μια κουβέντα μας ή με το παράδειγμά μας. Αν θέλουν, βέβαια.

-Κι οι νόμοι που ψηφίστηκαν;

-Οι εποχές μας είναι δύσκολες, είναι αλήθεια. Έχουμε τον λόγο μας και την προσευχή μας για ν’ αλλάξουν όλα αυτά. Θα κάνουμε αγώνα ειρηνικό και βλέπουμε.