-Ρε
γιαγιά, θέλω να σε ρωτήσω δυο πράγματα.
-Έλα,
Δημήτρη μου!
-Λοιπόν,
στη σχολή σήμερα προβληματιστήκαμε με τ’ αδέρφια!
-Έχεις
κι άλλους αδερφούς εκτός από τη Γεωργία και τον Κωστάκη;
-Όχι,
ρε γιαγιά, chill out! Κούλαρε, δηλαδή! Αδέρφια
λεγόμαστε, γιατί ραπάρουμε λίγο, δηλαδή! Φτιάχνουμε μερικές ρίμες και τις ρίχνουμε!
-Δημητράκη
σ’ έχασα, παιδί μου!
-Δεν
πειράζει, grandma!
Να σε ρωτήσω κάτι θέλω, λέω! Μπορώ;
-Ρίχτο!
-Λοιπόν,
σήμερα που λες συζητούσαμε με τ’ αδέρφια και προβληματιστήκαμε σοβαρά.
-Δηλαδή;
-Βλέπεις
τι γίνεται με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες τελευταία.
-Ναι,
αλλά για πες!
-Έχουν έρθει μέσα σε λίγες μέρες πάνω από 50.000 και γίνεται χαμός! Μένουν σε σκηνές, δεν έχουν καλά-καλά να φάνε και υποσιτίζονται, δεν έχουν να πάνε στο μέρος και κάνουν τρύπες… Από την άλλη μεριά οι άλλοι, οι δήθεν πολιτισμένοι Ευρωπαίοι κλείνουν τα σύνορα, επιτρέπουν με το σταγονόμετρο να περνούν, δεν τους δέχονται πια στις χώρες τους παρά ελάχιστους, δε γουστάρουν το χνώτο τους που λέμε... Κι απ’ την τρίτη μεριά, οι Τουρκαλάδες στέλνουν συνεχώς κι άλλους και πιέζουν και θέλουν να βάλουν και πόδι στη Συρία, με την πρόφαση να χτίσουν μια πόλη για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, λένε…
-Λοιπόν;
-Δηλαδή;
-Να,
ρε γιαγιά: πολύ ψέμα πέφτει και πολύ κοροϊδία. Με τέτοια οικονομική κρίση και
τόση ανεργία, συσσίτια και Έλληνες μετανάστες για δουλειά στην Ευρώπη, οι
πολιτικοί θέλουν να μας πείσουν ότι θα καταφέρουμε να συντηρήσουμε και μερικές εκατοντάδες
χιλιάδες προσφύγων. Οι Ευρωπαίοι ξεσκεπάστηκαν και η Ευρώπη της δήθεν
αλληλεγγύης πέταξε γι’ άλλους ουρανούς. Η δε Τουρκία προσποιείται κι
ετοιμάζεται να χτυπήσει fail με τους Ρώσους. Κι εμείς είμαστε παγιδευμένοι στο μέσον! Τί μπορούμε να
κάνουμε εμείς σ’ όλη την κατάσταση.
-Κι
εγώ δεν ξέρω, βρε παιδί μου.
-Έλα,
εσύ όλο και κάποια καλή ρίμα μου ρίχνεις! Έχω γράψει πόσα τραγούδια μ’ έμπνευση
από σένα.
-Και
μ’ εμπιστεύεσαι;
-Σίγουρα
πιο πολύ απ’ τη μάνα και τον πατέρα.
-Ναι,
αλλά εκείνοι είναι γονείς σου!
-Εκπέμπουμε
σ’ άλλο μήκος κύματος, λέμε!
-Κι
εγώ είμαι δυο γενιές back,
όπως λες κι εσύ, βρε Δημήτρη μου!
-Ρίξε
τώρα τη ρίμα σου και βλέπουμε!
-Λοιπόν,
κοίτα! Σχετικά με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες μας βλέπω εγκλωβισμένους.
Μα είμαστε άνθρωποι και χριστιανοί πάνω απ’ όλα και δε μπορούμε να κλείσουμε
την πόρτα της καρδιάς μας σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Δεν μου πάει καλά…
-Οκ!
-Μετά,
σχετικά με την κυβέρνηση, όντως βαδίζει στα κύματα του Δον Κιχώτη, που
πολεμούσε με τους ανεμόμυλους, αντί με πραγματικούς στρατιώτες.
-Κάτι
έχω διαβάσει, αλλά θα μου πεις περισσότερα σε άλλο επεισόδιο.
-Ύστερα,
οι Ευρωπαίοι και οι μεγάλες δυνάμεις πάντα φρόντιζαν τα συμφέροντά τους, από
την Επανάσταση του ’21, μέχρι την Μικρασιατική καταστροφή και τη γενοκτονία των
Μικρασιατών Ελλήνων και των Ποντίων, αλλά και στον Β’ Παγκόσμιο και τον εμφύλιο
και κατόπιν στη δικτατορία. Δεν έκαναν ποτέ κάτι καλό για την Ελλάδα, αν δεν τους
συνέφερε, εκτός από μερικούς ανθρώπους φιλέλληνες. Επομένως, μη σε παραξενεύει
αυτό. Απλώς, δέξου το.
-Οκ.
-Τέλος,
για τους Τούρκους, έχουν πάντα τα σχέδιά τους, ιστορικά.
-Λοιπόν;
Ποιό είναι το outcome, grandma;
-Τί
είναι αυτό, Δημητράκη μου;
-Το
αποτέλεσμα, πώς το λες εσύ;
-Αα…
Λοιπόν, κοίτα. Θα σου πω κάτι, αλλά κράτα το για σένα, μη το βγάλεις στα social media,
έτσι;
-Άτσα
η γιαγιά! Έμαθες και τα social;
-Ε,
κάτι μ’ έμαθες κι εσύ!
-Για
ρίχτο!
-Ας
βοηθήσουμε όπως μπορούμε τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Ας κλείσουμε τ’
αυτιά μας στις σειρήνες, όπως ο Οδυσσέας κι ας προσπαθήσουμε να βρούμε άξιους
ανθρώπους να μας κυβερνάνε και να μην παρασυρόμαστε από υποσχέσεις και μεγάλα
λόγια. Και τελευταίο, αλλά πιο σημαντικό, ν’ αλλάξουμε ζωή, βρε Δημήτρη!
-Δηλαδή;
-Να,
νομίσαμε ότι γίναμε κάποιοι και ξεχάσαμε τον Θεό μας, ξεχάσαμε την προσευχή μας,
ξεχάσαμε την Εκκλησιά μας και γίναμε άσωτοι. Μόνο να καλοπερνάμε, να καλοτρώμε
και να καλοπίνουμε… Ξέρεις πόσο μεγάλη είναι η δύναμη της αλλαγής του νου και της
προσευχής μας;
-Πόσο;
-Πολλαπλασίασε
τη δύναμη της ρίμας μερικές εκατομμύρια φορές και θα το βρεις!
-Άρα,
grandma, κανένα κεράκι που μου
λες από μικρό;
-Αν
το θέλεις! Και Κυριακή πρωί στην Εκκλησιά. Κι ας βγεις το Σάββατο το βράδυ…
