Τα
είκοσι παιδιά ήταν έφηβοι στην ηλικία, ενώ ο κύριος γύρω στα πενήντα του,
άνεργος, στην Ελλάδα του 2018. Μαγείρευαν ρύζι με φασόλια, ενώ λίγο ψωμί,
ντοματοσαλάτα με κρεμμύδι και ελαιόλαδο με ρίγανη θα συνόδευαν το μεσημεριανό
τους, στην αίθουσα της μικρής ενορίας, στο κέντρο της Αθήνας.
-Κύριε,
τώρα τί γίνεται; Θα χάσουμε την ελπίδα μας, το ραδιόφωνο μας! είπε με παράπονο ένα
καστανό αγόρι, ενώ το μικρό ραδιοφωνάκι έπαιζε στην αίθουσα.
-Δεν
θα χάσουμε την ελπίδα μας, Βασίλη μου…
-Αυτό
το ραδιόφωνο μού έδωσε ελπίδα, όταν έχασα τον πατέρα μου στο τροχαίο!
-Το
ξέρω, Ιωάννα μου…
-Αυτό
το ραδιόφωνο μού έδωσε ελπίδα, τον ατελείωτο εκείνο χρόνο στο νοσοκομείο, δίπλα
στο κρεβάτι της μητέρας μου, λίγο πριν πάει κοντά στον Κύριο, με την ασθένειά
της!
-Κι
αυτό το ξέρω, Θεοδοσία μου…
-Είναι
αλήθεια, Αντώνη μου…
-Αυτό
το ραδιόφωνο μ’ έμαθε να αγαπάω τους φίλους μου και τους συγγενείς μου, μα και να
προσπαθώ να κάνω το ίδιο με τους εχθρούς μου!
-Σωστά
τα λες, Θανάση μου…
-Αυτό
το ραδιόφωνο, δε μ’ άφησε να πέσω στις ουσίες και να γίνω ναρκομανής, όταν με
παράτησε η κοπέλα μου και ο καλύτερός μου φίλος και μαύρη θλίψη με κατέλαβε!
-Έχεις
δίκιο, Ευθύμη μου…
-Αυτό
το ραδιόφωνο μού γνώρισε τη χαρά των Αγίων και την ελπίδα που φέρνουν στη ζωή μας
και μ’ έβγαλε απ’ την κατάθλιψη και τα χάπια!
-Και
πού οφείλουμε αυτή τη χαρά, πριν απ’ το ραδιόφωνο, Γρηγόρη μου;
-Στον
Χριστό μας!
-Αλήθεια
λες…
-Αυτό
το ραδιόφωνο μάς έμαθε ότι υπάρχουν συσσίτια στις εκκλησίες και πήγαμε, όταν
έμειναν άνεργοι οι δικοί μου!
-Έτσι
είναι, Αναστασία μου…
-Αυτό
το ραδιόφωνο μάς έμαθε ότι υπάρχουν ενορίες, όπου οι άνθρωποι δίνουν απ’ το
υστέρημά τους κι έτσι εμείς, που δεν έχουμε τα απαραίτητα, μπορούμε να βρούμε
ένα σπιτάκι και να μας δώσουν λίγα αναγκαία χρήματα για κανένα λογαριασμό!
-Πραγματικά,
Ευφραιμία μου…
-Αυτό
το ραδιόφωνο αγκάλιασε με τις εκπομπές του την καρδιά μας και γλύκανε τη
φτώχεια μας! Κι ενώ το κράτος μας εγκατέλειψε, όπως όλοι οι σκληρόκαρδοι
αφεντάδες κι αρχοντάδες στα παραμύθια, εκείνο δεν το έκανε!
-Αλλά,
τί έκανε, Θωμαΐς;
-Μας
έμαθε την αγάπη, την αλληλοβοήθεια, τη στήριξη, τον καλό τον λόγο, την ελπίδα!
-Και
ποιός μάς τα δίδαξε όλα αυτά πρώτος, Μακαρία μου;
-Ο
Χριστός μας!
-Τί
άλλο χρωστάμε σ’ αυτό το ραδιόφωνο, παιδιά;
-Μας
έμαθε ν’ ανοίγουμε την καρδιά μας, παρά τα μαύρα σύννεφα της εποχής μας!
-Ναι…
-Μας
έμαθε ν’ αγωνιζόμαστε με ό,τι έχουμε και παρά τη φτώχεια μας!
-Κι
αυτό αλήθεια…
-Μας
έμαθε να γινόμαστε όλοι μια γροθιά, με πνεύμα ειρήνης, σιγουριά κι ελπίδα στον
Κύριό μας!
-Βεβαίως…
-Μας
έμαθε την ελεημοσύνη και τον εθελοντισμό, παρά τη φτώχεια, αφού έχουμε ελεύθερο
χρόνο και δυο χεράκια!
-Σωστό
κι αλήθεια…
-Μας
έμαθε ότι πλούσιοι και φτωχοί μπορούν να συνεργαστούν, για να γίνει καλύτερος ο
κόσμος και να έρθει πιο κοντά στον Χριστό μας!
-Τί
άλλο;
-Μας
έμαθε να είμαστε άνθρωποι αληθινοί κι όχι ψεύτικοι, του Χριστού κι όχι
Φαρισαίοι!
-Πολύ
σωστά…
-Μας
έμαθε να ελπίζουμε στο καλύτερο, όπως έκαναν κι οι Άγιοί μας!
-Όντως…
-Μας
έμαθε να περιμένουμε βοήθεια απ’ τους Αγίους μας και την Εκκλησία, που την
αποτελούμε όλοι μας!
-Όλοι
μας, δηλαδή;
-Ιερείς
κι απλοί πιστοί!
-Ναι…
-Μάς
έμαθε να μη φοβόμαστε τους ανθρώπους και τα συστήματα του κόσμου αυτού, αλλά να
περπατάμε με τον σεβασμό και την αγάπη μας στον Χριστό!
-Άρα,
ποιό είναι το κέντρο της ζωής μας, παιδιά;
-Ο
Χριστός!
-Και
ποιός είναι ο προστάτης Άγιος του εκκλησιαστικού ραδιοφώνου της Πειραϊκής
Εκκλησίας;
-Ο
άγιος των ημερών μας, ο Άγιος Πορφύριος.
-Τί
μας έμαθε ο Άγιος Πορφύριος;
-Ν’
αγαπάμε και να πολεμάμε, με εφόδιο την αγάπη του Χριστού μας!
-Ωραία!
Πάμε στα σημερινά, παιδιά. Τί νομοσχέδιο ψήφισαν οι άρχοντές μας;
-Ένα
νομοσχέδιο, όπου τα εκκλησιαστικά, τα δημοτικά και όσα ραδιόφωνα δεν έχουν
κερδοσκοπικό χαρακτήρα, πρέπει να βγάλουν υποχρεωτικά πλειοδοτικές άδειες,
πληρώνοντας εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, για να κατοχυρώσουν τη συχνότητά τους
για τα επόμενα δέκα χρόνια.
-Όλα
αυτά τα ραδιόφωνα;
-Και
οι τηλεοπτικοί σταθμοί! Μάλλον θεωρούνται όλα εν δυνάμει εμπορικά και απαγορεύεται
να υπάρχουν εθελοντικά και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα ραδιόφωνα και τηλεοράσεις.
-Άρα;
-Άρα,
απαγορεύεται κάποιος να προσφέρει εθελοντικά και με τη βοήθεια των ακροατών ή
των τηλεθεατών του να συντηρείται. Πρέπει να είναι επιχειρηματίας. Έτσι, μαζί
με τους εθελοντικούς, τους μικρούς δημοτικούς σταθμούς και όσους δεν έχουν να
πληρώσουν αυτούς τους ποταμούς των χρημάτων, θα κλείσουν και οι εκκλησιαστικοί
σταθμοί, που βασίζονται στις δωρεές των απλών πιστών.
-Να
σας ρωτήσω κάτι, βρε παιδιά; Τί είπαμε ότι είναι η κυβέρνηση αυτή που έχουμε;
Τί πρεσβεύει;
-Είναι
αριστερή, φιλολαϊκή και εν μέρει πατριωτική, αφού έχει δύο εταίρους!
-Και
γιατί κυνηγάει τους εθελοντές και τους μη κερδοσκοπικούς σταθμούς; Γιατί
κυνηγάει τους εκκλησιαστικούς σταθμούς;
-Για
χάρη των εσόδων που πρέπει να αποδώσουμε στους δανειστές!
-Άρα
οι δανειστές είναι πάνω από τους απλούς πολίτες της χώρας μας, είναι πάνω απ’
τους Έλληνες και σαφώς πάνω απ’ τους χριστιανούς!
-Έτσι
φαίνεται, κύριε…
-Αυτή
η κυβέρνηση και τα μέλη της δεν κατέβαιναν κάποτε με τον λαό στους δρόμους, δεν
έκαναν καταλήψεις, δεν έκαναν πορείες, δεν έκλειναν δρόμους και διόδια, δεν
υπόσχονταν ότι θα βοηθήσουν τους φτωχούς και απλούς πολίτες;
-Έτσι
έλεγαν, κύριε…
-Δεν
πρέσβευαν μια ιδεολογία, που έπρεπε να είναι κοντά στο λαό και όχι κοντά σ’
αυτούς τους δανειστές και τα οικονομικά κέντρα; Δεν έλεγαν ότι είναι αριστεροί
και κοντά στο λαό;
-Κανονικά,
έτσι έπρεπε να είναι, αφού αυτά έλεγαν…
-Γιατί,
λοιπόν, μετά τα άθεα θρησκευτικά στα σχολειά, τη σφοδρή υπεράσπιση και τη νομοθέτηση
υπέρ των παρά φύσιν προτιμήσεων των ανθρώπων και τη σθεναρή υπεράσπιση της
αθεΐας, σε μία χώρα αγίων και ηρώων, που έδωσαν τη ζωή τους και το αίμα τους
γι’ αυτήν, έρχεται τώρα να φιμώσει και τους εθελοντικούς, τους μη
κερδοσκοπικούς, αλλά και τους εκκλησιαστικούς σταθμούς;
-Δεν
ξέρουμε, κύριε…
-Πολιτικές
και ιδεολογίες, καπιταλισμός, σοσιαλισμός και μπολσεβικισμός κατέρρευσαν, πια. Μήπως
κατέρρευσαν και όσοι νόμιζαν ότι είχαν μια ακόμα λύση με ιδεολογίες, αφού οι
ίδιοι προδίδουν για μια θέση, όσα μέχρι πρότινος υπερασπίζονταν;
-Έτσι
φαίνεται, κύριε…
-Αν
οι κυβερνήτες μας ψηφίζουν άκριτα ότι τους υπαγορεύεται, αν υπηρετούν πρόθυμα
την παγκόσμια τάξη που προωθείται, αν υπηρετούν την αθεΐα και το κέρδος ενάντια
στον απλό τον κόσμο, στον φτωχό τον λαό και στον απλό τον χριστιανό, τότε που η
ελπίδα μας σε τούτη τη γη;
-Εκεί
που μας έμαθε το ραδιόφωνο που μιλάει στην ψυχή μας: στον Χριστό μας, κύριε!
-Μόνοι
μας, έχουμε τη δύναμη και τα χρήματα να κάνουμε κάτι;
-Μάλλον
όχι…
-Όλοι
μαζί, όσοι ακούμε το εθελοντικό, το μη κερδοσκοπικό και το εκκλησιαστικό ραδιόφωνο,
αλλά και την Πειραϊκή Εκκλησία, μπορούμε να κάνουμε κάτι;
-Αν
καθένας μας βάλει το λιθαράκι του και αξιοποιήσει τα τάλαντά του!
-Με
τη βοήθεια της προσευχής μας;
-Ακόμη
περισσότερα!
-Με
τη βοήθεια και τις πρεσβείες του Αγίου μας Πορφυρίου;
-Πολύ
περισσότερα!
-Αν
βοηθήσει, λοιπόν, ο καθένας μας, όπως μπορεί, απ’ το πόστο του, απ’ τη δουλειά
του, απ’ το υστέρημα του κι απ’ τα χαρίσματά του, τότε θ’ ακούγεται ο λόγος του
Θεού μας κι απ’ αυτό μετερίζι, απ’ αυτό το ραδιόφωνο, στα πέρατα της γης;
-Θ’
ακούγεται!
-Θα
επικρατήσει το βαθύ σκότος, η αθεΐα, ο μηδενισμός, ο καταναλωτισμός, η
εμπορευματοποίηση των πάντων και η θεοποίηση της ύλης, που έντεχνα μάς
προωθείται;
-Σε
μικρότερο βαθμό, κύριε…
-Δεν
πρέπει να έχουμε πίστη, λοιπόν, παιδιά μου; Να είμαστε χριστιανοί, όπως θέλουμε
να λέμε;
-Πρέπει…
-Μας
νοιάζει κι εμάς, όπως έλεγε η φίλη μας η Γαλάτεια;
-Μας
νοιάζει, κύριε!
-Αν
μας νοιάζει, εμπρός! Ας αγωνιστούμε! Κόντρα σε άθεα συστήματα, πεθαμένες
ιδεολογίες, υποταγμένες κυβερνήσεις, κούφια λόγια και δοσμένα νομοσχέδια, που
υπηρετούν το δυσώδες πνεύμα του κόσμου τούτου και κάθε είδους βδελυρή και
νοσηρή πραγματικότητα, που προσπαθούν να κοιμίσουν, να μεταλλάξουν και να χαλάσουν
την όμορφη κι αθάνατη ψυχή, που μας χάρισε ο Θεός μας! Ας αγωνιστούμε ήρεμα και σταθερά, με τα
τάλαντα και το λόγο μας, με την ομολογία μας και το Ευαγγέλιο!
(αφιερωμένο στο ραδιόφωνο
της Πειραϊκής Εκκλησίας και στην κυρία Γαλάτεια)
Ρωμανός Θαλάσσιος
